Przepis na panforte di Siena

Boże Narodzenie to w Italii, z resztą tak samo jak na całym świecie szczególny czas. Na stoły wjeżdżają wtedy smakołyki, których normalnie w ciągu roku się nie jada. Między innymi chodzi oczywiście o panettone i pandoro czyli tradycyjne włoskie baby drożdżowe. Jednakże jest także nadziane orzechami, intensywnie korzenne ciasto pochodzące prosto ze Sieny! W tym wpisie przedstawiam Wam przepis na panforte di Siena. Dla pocieszenia – jego przygotowanie nie wymaga takiego zaangażowania czasowego jak przy babach.

Spis treści

Pochodzenie panforte
Płochliwe zakonnice i panforte?
Przepis na panforte
1. Składniki:
2. Przygotowanie
Panforte di Siena
1. Składniki
2. Sposób wykonania

panforte di siena — Panforte di Siena – można kupić w dowolnej wielkości kawałkach

Pochodzenie panforte

Jak sama nazwa wskazuje, oryginalnie ciasto pochodzi ze Sieny. Jednakże obecnie można je dostać na całym półwyspie. Pierwsze wzmianki o panforte pochodzą z XIII wieku, z zapisków klasztornych. Okazuje się, że chłopi mogli tym ciastem płacić klasztorowi podatki.

Ciasto można spotkać w dwóch podstawowych wersjach – jasne i ciemnej, do której dodaje się kakao. Tradycja nakazuje przygotowanie ciasta dokładnie z 17 składników czyli tylu ile w Sienie jest dzielnic (contrada). Obecnie jednak różnych modyfikacji i wariacji na temat panforte jest całe mnóstwo.

Płochliwe zakonnice i panforte?

Prawda jest taka, że Włochy nie byłyby Włochami gdyby z powstaniem panforte nie wiązała się pewna legenda, a nawet dwie. O dziwo obie związane są z siostrami zakonnymi.

Pierwsza z nich głosi, że siostra Giovanna, po tym jak dowiedziała się o śmierci ukochanego w wojnie krzyżowej wstąpiła do klasztoru. Pewnego dnia, gdy przygotowywała ciasto, usłyszała przez okno wołanie swojego Gianetto! Jako, że myślała, że nie żyje, w szoku sypnęła do ciasta zbyt wiele przypraw korzennych i pieprzu. I w ten oto sposób powstało panforte.

Natomiast według drugiej, przepis na panforte powstał dzięki pewnemu prowadzącemu bardzo rozwiązły i hulaszczy tryb życia szlachcicowi. Nicolo de Sambellini, bo o nim mowa, w pewnym momencie nawrócił się i oddał klasztorowi cały swój dobytek. W tym między innymi bardzo wówczas cenny woreczek z przyprawami korzennymi. W woreczku tym był także przepis na ciasto, które okazało się wyśmienite. Siostry zakonne obawiając się popełnienia grzechu łakomstwa oddały biskupowi ten przepis. A on z kolei podarował go swojemu bratu – kucharzowi, który ulepszył ciasto poprzez dodanie miodu i orzechów. Uff…

Może zainteresuje Cię też: Jarmarki świąteczne we Włoszech