Italia słynie z wyśmienitego jedzenia. Poza dopracowanymi makaronami, najsmaczniejszymi na świecie pizzami, świeżymi owocami i warzywami i różnorodnymi serami, z Włoch pochodzą także przepyszne wędliny. Mamy do wyboru kiełbasy lub szynki, suszone, pieczone, gotowane lub wędzone – czego dusza zapragnie. O 10 najpopularniejszych włoskich serach pisaliśmy już tutaj. A teraz zobaczmy jakie są najpopularniejsze włoskie wędliny!
. A teraz zobaczmy jakie są najpopularniejsze włoskie wędliny!
Spis treści

Prosciutto crudo
Od wielu już lat, pierwszą rzeczą, którą jemy przyjeżdżając do Włoch jest panino con prosciutto crudo.Bezsprzecznie, dla nas, jest to numer jeden włoskiej kuchni. Prosciutto crudo czyli surowa, podsuszana szynka wieprzowa jest prawdziwym przysmakiem. Ma delikatny, aczkolwiek bardzo charakterystyczny smak, którego nie sposób pomylić z jakimkolwiek innym. Wielkie udźce wieprzowe podsuszane są przez okres około 12 miesięcy. Do konserwacji tego przysmaku używa się wyłącznie soli i tłuszczu.

Prosciutto crudo produkowane jest w wielu regionach Italii, jednakże jednym z najpopularniejszych rodzajów jest tzw. szynka parmeńska (Prosciutto crudo di Parma). Jednakże najbardziej znaną i uznawaną za najsmaczniejszą jest Prosciutto di San Daniele. Proces produkcji tej szynki jest ściśle określony. Mięso musi pochodzić z konkretnych regionów Italii, następnie produkcja szynki rozpoczyna się niezmiennie w miejscowości Friuli. Natomiast proces suszenia szynki odbywa się w San Daniele del Friuli, gdzie panują dobre warunki atmosferyczne, sprzyjające procesowi suszenia.

Prosciutto crudo można jeść jako przysmak sam w sobie, może też stanowić dodatek do kanapek, pizz, czy innych dań. Często prosciutto podaje się jako przystawkę – z kawałkami melona, który dodaje odrobinę słodyczy do szlachetnego smaku szynki. Polecamy także spróbowanie grissini z owiniętymi wokół nich plasterkami szynki.

Prosciutto cotto
Prosciutto cotto to nic innego jak wieprzowa szynka gotowana. Produkuje się ją z osobnika ważącego co najmniej 160 kg, jednakże nie więcej niż 180 kg. Udźce wieprzowe doprawiane są solą, pieprzem i/lub innymi przyprawami. Następnie prosciutto cotto poddawane jest procesowi gotowania, który trwa bardzo długo. Dzięki temu szynka zachowuje delikatny smak i strukturę. Ten rodzaj szynki wykorzystywany jest najczęściej do panini, do pizzy, a także np. jako nadzienie do arancini. Prosciutto cotto przygotowywana jest najczęściej na wiosnę i latem. Zatem poza sezonem, gdy dojrzewa szynka prosciutto crudo.
Bresaola
Pochodząca z Lombardii, wołowa szynka o charakterystycznym ciemnoczerwonym kolorze to bresaola. Jest to kolejny rodzaj szynki długodojrzewającej. Proces produkcji rozpoczyna się od zanurzenia szynki w solance, w której przebywa przez 10-15 dni. Następnie bresaola dojrzewa przez kolejne 8 – 12 tygodni. W tym czasie szynkę naciera się różnymi przyprawami, takimi jak kminek czy kolendra. W miarę upływu dojrzewania, szynka twardnieje i nabiera ciemnoczerwonego koloru. Dzięki tak długiemu procesowi produkcji breasola ma charakterystyczny lekko słonawy, delikatny smak, Dodatkowo warto wspomnieć, że szynka ta charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu.
Ten rodzaj szynki także idealnie nadaje się do panini. Jednakże popularne jest przede wszystkim carpaccio z cienkich plasterków bresaoli. Podawane z płatkami grana padano, skropione oliwą i sokiem z cytryny powoduje najwyższe doznania dla naszych kubków smakowych.

Mortadella
Wymieniając najpopularniejsze włoskie wędliny nie sposób pominąć przysmaku pochodzącego wprost z Bolonii. Mortadella to bardzo doceniany przez Włochów rodzaj wędliny. Produkowana jest z mielonego mięsa wieprzowego oraz słoniny. Drobno zmielone mięso poddawane jest obróbce termicznej. Szynka ma charakterystyczny kształt walca i lekko różowy kolor poprzetykany białymi plamami tłuszczu. Często do mortadelli dodawane są ziarna pieprzu lub kawałki pistacji.
Pochodząca z Bolonii i całego regionu Emilia-Romagna mortadella oznaczana jest znakiem IGP (Indicazione Geografica Protetta). Warto także wiedzieć, że pierwsze wzmianki o przygotowaniu tej szynki pochodzą ze starożytności, gdzie była przygotowywana przez Etrusków i Galów. Nazwa natomiast pochodzi z antycznego Rzymu, gdzie do produkcji mortadelli dodawano jagody mirtu (myrtatum).

Salame
Omawiając najpopularniejsze włoskie wędliny, nie możemy pominąć znanego na całym świecie salami – wł. salame. Rodzajów tego przysmaku we Włoszech jest prawie tak wiele jak rodzajów makaronu. Jednym z popularniejszych we Włoszech salami jest salame Milano. Pochodzi z okolic Mediolanu, produkowane jest z chudej wieprzowiny, dzięki czemu ma blado czerwony kolor i drobnoziarnistą strukturę.
Następnym ze znanych włoskich przysmaków jest Spianata czyli salami pochodzące z regionu Kalabria. Do zmielonego mięsa wieprzowego dodaje się ostrą papryczkę peperoncino, dzięki czemu salami zyskuje wściekły, czerwony kolor. Ten rodzaj salami po zmieleniu dojrzewa przez 50-70 dni.
Warto wspomnieć też o salami Napoli, które produkuje się w regionie Kampania. Do produkcji tego przysmaku wykorzystuje się mięso wieprzowe, ale tylko z określonych części świni: łopatki, szynki i karkówki. Ilość dodawanego do salami tłuszczu nie może przekroczyć 24% wagi całego produktu. Tak przygotowane i zamknięte w naturalnym jelicie wieprzowym mięso dojrzewa, nie krócej niż 30 dni.

Najpopularniejsze włoskie wędliny – Nduja
Nduja jest bardzo ostrą kiełbasą, która pochodzi z regionu Kalabria. Charakteryzuje się miękką konsystencją, dzięki czemu możliwe jest jej rozsmarowanie na kromce chleba. Nduję produkuje się z drobno mielonego tuczu wieprzowego z dodatkiem papryczki peperoncino. Tajemnicą poliszynela jest, że do nduji dodaje się dwa rodzaje papryki – słodką i ostrą. Co więcej, papryka musi pochodzić z regionu Poro. Kiełbasa jest naturalnie wędzona, a następnie dojrzewa przez okres 90-150 dni.

Salsiccia
Typowa włoską, świeżą surową kiełbasę nazywa się salsiccia. Wyróżnia się przeważnie dwa rodzaje tej kiełbasy – Salsiccia Fresca (świeża) i Salsiccia Secca (dojrzała). Jak każdą kiełbasę można ją gotować, smażyć lub piec. Każdy z regionów posiada swoją flagową salsiccię. Dzięki temu wyróżnia się: Salsiccia Napoletana, Salsiccia Calabria, Salsiccia Toscana, Salsiccia Sienna. W zależności od regionu różne są sposoby jej przygotowywania. Gdzieniegdzie salsiccia składa się z mięsa wieprzowego, w innych z wołowego lub mieszanego. Różnice występują także w przyprawach, które dodaje się do kiełbasy. Może to być pieprz, gałka muszkatołowa, czosnek czy nawet cynamon. Ciekawe są także salsiccie, do których dodaje się ryż (salsiccia di riso), papryczki peperoncino (salsiccia fresca al peperoncino) lub przygotowywane z mięsa dzika (salsiccia di cinghiale) bądź koniny (salsicia di cavolo).

Pancetta, guanciale i lardo
Guanciale, pancetta czy lardo może nie liczą się jako najpopularniejsze włoskie wędliny, jednakże nie sposób o nich nie wspomnieć. Pancetta jest to rodzaj dojrzewającego wieprzowego boczku. Tradycyjnie, pancettę zwija się w rulon, dzięki czemu jej plasterki mają charakterystyczny centryczny, owalny kształt. Proces przygotowania obejmuje moczenie pancetty w solance, możliwie z dodatkiem pieprzu. Następnie zaś boczek dojrzewa bez zastosowania obróbki cieplnej.
Guanciale to nic innego jak podgardle wieprzowe. Niektórzy zaliczają ten przysmak jako jeden z rodzajów boczku. Jednakże jest bardziej twarde i ma nieco inny, delikatniejszy niż boczek smak. Tradycyjnie guanciale pochodzi z regionu Lazio. Marynowane jest w soli i dojrzewa przez okres 3 miesięcy.
Ciekawą propozycją jest także lardo, inaczej zwane także lardo di colonnata. Jest to słonina pochodząca z regionu Toskania z Alp Apuańskich. Niegdyś lardo było pożywieniem dla robotników wydobywających marmur z okolic Carrary. Dziś natomiast stanowi ceniony produkt, posiadający oznaczenie IGP. W trakcie przygotowania, lardo naciera się ziołami, a następnie pozostawia do dojrzewania przez 6 miesięcy w kadziach z marmuru. W zależności od regionu do lardo dodaje się pieprz, gałkę muszkatołową, rozmaryn lub szałwię. Spotkaliśmy się z tym, że lardo podaje się pokrojone na cienkie plasterki z dodatkiem rozmarynu i miodu. Prawdziwa uczta dla podniebienia.

A Ty, którą z włoskich wędlin lubisz najbardziej? Czekamy na odpowiedzi w komentarzach!